Najczęściej słyszanymi tu słowami są 'espera' – czekaj i 'calma' – spokojnie.
Jeśli udamy się do restauracji na kolację czy obiad, zajmie nam to co najmniej godzinę. Szczególnie w małych, rodzinnych barach (podających zwykle pyszne, swieże jedzienie), gdzie kelner wychodzi na chwile coś załatwić lub kucharz spóźnia się do pracy. Dwugodzinne spóźnienie nie jest tu spóźnieniem. Najlepiej zatem uzbroić się w cierpliwość a wybierając do restauracji nie czekać do czasu, kiedy jesteśmy już głodni.
Także godziny otwarcia i zamknięcia nie są tu obowiązujące. Większość miejsc jest otwierana o godz. 9:00 lub 10:00 z około 15-minutowym poślizgiem. Często miejsca zamykane są przed czasem.
Portugalczycy nie lubią pracować, dlatego nie stosują się do godzin pracy a w pracy często czekają do końca dnia pracy zamiast pracować.
W witrynach lub na drzwiach sklepów zdarza nam się spotkać kartkę 'Volto já' – wrócę zaraz, ale uwaga! zdarza się ze właściciel wyjechał na wakacje i wróci za miesiąc lub dawno zamknął lokal a kartka została. Nie warto więc czekać.
Narodowa tęsknota Portugalczyków znalazła ujście w muzyce Fado. Gdyby Portugalczycy zmienili swoje życie na lepsze, straciliby swoje 'saudades' (tesknotę, nostalgię) czyli to, co dla nich jest już dobrem narodowym.
A jednak to ludzie serdeczni i życzliwi. Chętnie pomagają turystom mimo nieznajomości języków obcych (młodsze pokolenia i sektor turystyczny już radzą sobie z angielskim).